Ιστορικά άρθρα

Αερομοντελισμός και Ιστορία: Τα μοντέλα και η ιστορία των πρωτότυπων αεροπλάνων και των πιλότων τους

 

 

 

Blohm & Voss BV-141: Το πιο παράδοξο αεροπλάνο που φτιάχτηκε ποτέ!

 

14-1-2024
 
 

 



 Θα έχει συμβεί και σε σας. Να "λιγουρεύεστε" ένα μοντέλλο, να σκοπεύετε να το αγοράσετε, αλλά να αναβάλετε την αγορά του για το μέλλον, είτε γιατί έχετε άλλα projects σε εξέλιξη, είτε γιατί βρίσκεστε σε οικονομική στενότητα. Και τελικά να το χάνετε, γιατί η κατασκευάστρια εταιρεία σταμάτησε να το διαθέτει στην αγορά!

Εμένα μου έτυχε 2 φορές ως τώρα. Η πρώτη ήταν με το πανέμορφο διπλάνο Fokker DVII της Hangar-9, όχι αυτό το τεράστιο που βγάζει τώρα η εταιρεία, αλλά το παλιότερο .60άρι, σε κλίμακα 1:6.  Και η 2η ήταν με το Blohm & Voss BV-141 της CY Models, που πουλιόταν για καιρό στο Ολλανδικό κατάστημα "BigPlanes RC". Όταν τελικά αποφάσισα να το αγοράσω, το μοντέλλο δεν ήταν πλέον διαθέσιμο!

 

Blohm & Vossom BV-141 της CY MODELS: Το πιο περίεργο μοντέλλο -και αεροπλάνο- που κατασκευάστηκε ποτέ! Δεν είναι μόνο η ασυμμετρία στην άτρακτο, αν προσέξετε θα δείτε ότι λείπει και το μισό οριζόντιο σταθερό !!



Το μοντέλλο είχε εκπέτασμα 2,08 μέτρα και προοριζόταν για μηχανή 30 cc



Εδώ με τα χρώματα και τα insignia της Ρουμανικής Αεροπορίας του 2ου Π.Π. Ένας αριθμός αεροπλάνων είχε παραχωρηθεί στη Ρουμανία, που στην αρχή του πολέμου ήταν σύμμαχος της Γερμανίας

Το πρώτο πράγμα που ασφαλώς κάνει εντύπωση σε αυτό το αεροπλάνο, είναι η ασυμμετρία του! Βλέπεις το μοντέλλο και αναρωτιέσαι "Θα πετάξει τώρα αυτό το πράγμα;" Ίσως γι αυτό κι εγώ ανέβαλα επί καιρό την αγορά του, διερωτόμουν αν το μοντέλλο αυτό θα μπορούσε πράγματι να πετάξει!

Εκ των υστέρων βέβαια -και από βίντεο που είδα στο YouTube- απεδείχθη ότι το μοντέλλο πετάει -και μάλιστα πολύ καλά- όπως άλλωστε πετούσε και το πραγματικό αεροπλάνο.


 

Και όμως ...πετάει!

 

 

Και πετάει πολύ καλά, όπως άλλωστε πετούσε και το πραγματικό αεροπλάνο!

 

 Μια λοιπόν που έχασα το μοντέλλο , έψαξα και βρήκα την ιστορία του αληθινού αεροπλάνου, η οποία (όπως συμβαίνει με όλα τα scale μοντέλλα) ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και σήμερα θα την μοιραστώ μαζί σας.

 Το Blohm & Voss BV-141 ήταν λοιπόν ένα Γερμανικό αναγνωριστικό αεροπλάνο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, που έγινε γνωστό για την χαρακτηριστική ασυμμετρία στην κατασκευή του. Υπεύθυνος για την σχεδίαση αυτού του παράδοξου αεροπλάνου ήταν ο χαρισματικός Δρ. Αεροναυπηγός-Μηχανικός Richard Vogt, ο οποίος σχεδίασε το πρώτο του πειραματικό αεροπλάνο σε ηλικία 18 ετών!



Dr. Richard Vogt: Ένας χαρισματικός Μηχανικός


Για την ιστορία, μόλις είχε σχεδόν τελειώσει ο πόλεμος ο Vogt πήγε (απήχθη) στην Αμερική, με την "Επιχείρηση Paperclip" (Επιχείρηση "Συνδετήρας") με την οποία μεταφέρθηκαν στην Αμερική όλοι οι επιφανείς επιστήμονες της Γερμανίας, για να μην πέσουν στα χέρια των Σοβιετικών.

Το 1937 το Γερμανικό Υπουργείο Αεροπορίας RLM (Reichluftfahrtministerium- Ράϊχ-λουφτ-φαρτ-μινιστέριουμ ! Ναι, όλο αυτό είναι ΜΙΑ λέξη!) εξέδωσε τις προδιαγραφές για ένα μονοκινητήριο αναγνωριστικό αεροπλάνο που να έχει βέλτιστα χαρακτηριστικά ορατότητας. Αρχικά προτιμήθηκε το αεροσκάφος Ar-198 της Arado, αλλά οι δοκιμές δεν ήταν επιτυχείς, καθώς το αεροπλάνο αποδείχθηκε ασταθές στην πτήση, ιδιαίτερα στις πιο χαμηλές ταχύτητες.

 

 

Το Ar-198 της ARADO: Ένα μεσοπτέρυγο αεροπλάνο, που όμως ήταν ασταθές στην πτήση. Στο πάνω μέρος της ατράκτου ήταν ο πιλότος και ο ασυρματιστής/πολυβολητής και στο κάτω ο παρατηρητής

 

 H Focke-Wulf πρότεινε το FW-189 το οποίο όμως ήταν δικινητήριο και όχι μονοκινητήριο, όπως απαιτούσαν οι προδιαγραφές.

 

 

Το Focke-Wulf 189, με δυο κινητήρες ισχύος 459 HP ο κάθε ένας. Είχε πλήρωμα 3 ατόμων. Σχεδίαση του γνωστού μας από το FW-190, Kurt Tank


  Η
Blohm & Vossom δεν είχε αρχικά προσκληθεί στον διαγωνισμό,ωστόσο έκανε τη δική της πρόταση στο Υπουργείο, το BV-141 με τη ριζοσπαστική σχεδίαση του Richard Vogt.

Η δεξιά άτρακτος ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της κατασκευασμένη από διαφανές Plexiglass και φιλοξενούσε το πλήρωμα, δηλαδή τον πιλότο, τον παρατηρητή και έναν πολυβολητή. 

 

 

Η άτρακτος του πληρώματος ήταν κατασκευασμένη σε μεγάλο μέρος από διαφανές Plexiglass για μέγιστη ορατότητα

Στην αριστερή άτρακτο -που κατέληγε στην ασυμμετρική ουρά- βρισκόταν η μηχανή, μια 9-κύλινδρη αστεροειδής BMW-132 με 27.700 cc, με απ ευθείας ψεκασμό καυσίμου (direct injection) και ισχύ 1050 HP, η οποία ήταν βελτιωμένη έκδοση της Αμερικανικής  Pratt & Whitney R-1690 Hornet, για την οποία η BMW προπολεμικά είχε αγοράσει το licence κατασκευής.


 

Η 9-κύλινδρη αστεροειδής BMW-132

 Όμως κατά τις δοκιμές, το Υπουργείο έκρινε ότι το αεροπλάνο ήταν underpowered και έτσι η Blohm & Vossom εφοδίασε το αεροπλάνο με τον γνωστό μας (από το FW-190) κινητήρα BMW-801.

 

Ο πανίσχυρος BMW-801: αστεροειδής, με δυο σειρές των 7 κυλίνδρων, 41.800 cc και 2000 PS, με υπερσυμπιεστή. Τον "φορούσε" και το Focke-Wulf 190A
 

Με αυτόν τον κινητήρα το αεροπλάνο είχε αυτονομία 1200 μίλια και η μέγιστη ταχύτητα του στο επίπεδο της θαλάσσης ήταν 229 μίλια /ώρα.

Κοιτάζοντας το αεροπλάνο, με μια πρώτη ματιά θα περίμενε κανείς ότι θα έπεφτε σε Roll λόγω της ανομοιόμορφης κατανομής του βάρους, εν τούτοις αυτό αντισταθμιζόταν πολύ καλά από την σοφά κατανεμημένη άντωση της πτέρυγας.

Υπήρχε όμως και το πρόβλημα του Yaw (εκτροπής) του αεροπλάνου, καθώς η μηχανή δεν ήταν συμμετρικά τοποθετημένη και τραβούσε το αεροπλάνο προς τα δεξιά. Όπως αποδείχθηκε όμως, στις χαμηλές ταχύτητες το Yaw αντισταθμιζόταν επαρκώς από την τάση του αεροπλάνου να στρίψει αριστερά λόγω του P-factor, ξαναδιαβάστε το άρθρο "Γιατί το αεροπλάνο μας φεύγει αριστερά κατά την απογείωση".  Στις υψηλές ταχύτητες χρειαζόταν χειροκίνητο τριμμάρισμα στο Rudder, που δεν ήταν όμως δύσκολο.

 

 


 

 Στην αρχική έκδοση του αεροσκάφους η ουρά (το οριζόντιο σταθερό και elevator) ήταν συμμετρική. Μετά όμως αφαιρέθηκε το δεξί μέρος για να βελτιωθεί η ορατότητα του πολυβολητή.

Κατασκευάστηκαν μερικά πρωτότυπα για εκτίμηση από το Γερμανικό Υπουργείο Αεροπορίας και έτυχαν της υποστήριξης του Στρατηγού Ernst Udet, που ήταν υπεύθυνος του τομέα Έρευνας και Ανάπτυξης της Πολεμικής Αεροπορίας και υπεύθυνος επίσης για την προμήθεια της Luftwaffe με υλικά, αεροπλάνα κλπ.

Όμως το μεγάλο πρόβλημα του BV-141 ήταν ότι ο κινητήρας του ήταν επίσης ο κινητήρας του Focke Wulf 190 και το εργοστάσιο της BMW δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στην παραγωγή ενός τόσο μεγάλου αριθμού κινητήρων τύπου 801. Στο μεταξύ, το δικινητήριο Fw 189 είχε ήδη μπει στην παραγωγή και ήταν αυτό που τελικά προτιμήθηκε από την Γερμανική Αεροπορία.

Παραγγέλθηκαν ωστόσο και 20 αεροσκάφη BV-141, τα οποία παραδόθηκαν όλα στη Luftwaffe.

Κανένα από αυτά τα αεροπλάνα δεν σώζεται μέχρι τις μέρες μας.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει πλέον ούτε το μοντέλλο του BV-141 για να μας θυμίζει αυτό το περίεργο/πρωτοποριακό αεροπλάνο.

 

 


 

 

 

Γιώργος Καρασούλας

_______________________________________________________________________________________________

 

Horten Ho 229: Το UFO των Ναζί!

 

6-2-2023
 
 

 

 
 
Πάνε αρκετά χρόνια τώρα, νομίζω ήταν το 2012, που έτυχε να δω μια αρκετά καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας, το "Captain America". Μέσα στην ταινία υπήρχε το φουτουριστικό αεροπλάνο της ναζιστικής οργάνωσης "Hydra", το "Valkyrie", με ένα στόλο από τα οποία, ο παρανοϊκός αρχηγός της οργάνωσης "Johann Schmidt" σκόπευε να κατακτήσει τον κόσμο.
 
 
 
Το "Valkyrie" από την ταινία "Captain America" της Marvel

 
Πίστεψα τότε ότι το αεροπλάνο ήταν μια υπερβολή που εντασσόταν στην φαντασία του έργου, καθώς θεώρησα αδύνατο να υπήρχε εκείνη την εποχή (η ταινία διαδραματίζεται στη διάρκεια του 2ου Π.Π.) τέτοιο αεροσκάφος. Ψάχνοντας όμως κατόπιν να βρω κάποια στοιχεία παραπάνω για την ταινία, διαπίστωσα ότι ο σκηνοθέτης του έργου Joe Johnston εμπνεύσθηκε το Valkyrie από το πραγματικό αεροπλάνο των Ναζί, το Horten Ho 229.
 
 
Valkyrie!



 ................................................................................................
 
Το 1943 τα πράγματα είχαν αρχίσει να μην πηγαίνουν καθόλου καλά για τους ναζί. Στο Ανατολικό μέτωπο οι Ρώσοι είχαν αρχίσει την αντεπίθεση και κατατρόπωναν τους Γερμανούς σε όλα τα επί μέρους μέτωπα. Αλλά και στο Δυτικό μέτωπο τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Ήδη από το 1940 η Γερμανική Αεροπορία, η Luftwaffe, είχε υποστεί συντριπτική ήττα στη μάχη της Αγγλίας και οι δυνατότητες της είχαν περιοριστεί πολύ.
 
Οι ναζί, μέσα στην απόγνωση τους προσπαθούσαν να βρουν κάποιο υπερόπλο που θα τους έβγαζε από τη δύσκολη θέση (λέγεται ότι έψαχναν ακόμα και ...μεταφυσικά όπλα- και αυτό ίσως να μην στερείται κάποιας αλήθειας).  Ο Hermann Göring που ήταν ήρωας του 1ου Π.Π. και ο τελευταίος διοικητής της καταδιωκτικής πτέρυγας 1 -Jagdgeschwader 1- (της οποίας διοικητής ήταν πιο πριν ο Κόκκινος Βαρώνος - Manfred von Richthofen) ήταν τώρα αρχηγός της Γερμανικής Αεροπορίας, της Luftwaffe.
 
 
 
Hermann Göring: Ο διοικητής της Luftwaffe στον 2ο Π.Π.

 
Ο Göring ήταν ένας εξαιρετικά ευφυής άνθρωπος, με μετρημένο I.Q. (δείκτη νοημοσύνης)  στο 138 ! Διέπραξε εν τούτοις τραγικά σφάλματα σαν διοικητής της Luftwaffe στον 2ο Π.Π. Το πρώτο όμως -και μεγαλύτερο- ήταν η προσχώρηση του στο ναζιστικό κόμμα και η αναρρίχηση του σε μεγάλες θέσεις. Αυτός ήταν ο ιδρυτής της εγκληματικής GESTAPO.  Από ήρωας λοιπόν του 1ου Π.Π. συνελήφθη σαν εγκληματίας πολέμου μετά την λήξη του 2ου Π.Π. και καταδικάστηκε σε θάνατο δι' απαγχονισμού  στη δίκη της Νυρεμβέργης. Πρόλαβε όμως και αυτοκτόνησε παίρνοντας μια κάψουλα υδροκυανίου!
 
Ο Göring επιδίωξε την κατασκευή ενός αεροσκάφους που έπρεπε να πληροί τις απαιτήσεις των "τριών 1000" : 
 
 - Να μπορεί να μεταφέρει βόμβες βάρους 1000 κιλών

- Να έχει βεληνεκές 1000 χιλιομέτρων

- Να μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 1000 χλμ/ώρα

 Αυτή η ταχύτητα όμως των 1000 χλμ./ώρα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με μηχανές jet, αλλά οι μηχανές jet εκείνη την εποχή βρίσκονταν ακόμα στο στάδιο της ανάπτυξης και κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες καυσίμων, πράγμα που δυσκόλευε πολύ την εκπλήρωση των άλλων δυο απαιτήσεων.

Η μόνη πρόταση που μπορούσε κάπως να προσεγγίσει αυτές τις απαιτήσεις, ήταν αυτή των αδελφών Horten.
 
 Οι δυο αδελφοί Horten στην πραγματικότητα ήταν ...τρεις, ο Walter, o Reimar και ο Wolfram, όμως οι δυο από αυτούς έγιναν διάσημοι, ο Walter και ο Reimar, ενώ ο τρίτος, ο Wolfram (που σκοτώθηκε στη μάχη της Δουνκέρκης σαν πιλότος βομβαρδιστικού) αγνοήθηκε από την ιστορία και ξεχάστηκε τελείως, σε βαθμό που οι περισσότεροι πίστευαν (και πιστεύουν) ότι οι "αδελφοί Horten" ήταν δυο και όχι τρεις. Όταν λοιπόν ανέφεραν "τους αδελφούς Horten" εννοούσαν τον Walter και τον Reimar.
 
Οι αδελφοί Horten, χαρακτηριστικοί Ναζί, έχοντας γραφτεί από νεαροί στη Χιτλερική νεολαία και αργότερα στο Ναζιστικό κόμμα, σαν έφηβοι ήταν θαυμαστές του πρωτοπόρου Γερμανού αεροναυπηγού Alexander Lippisch, που είχε κάνει πρωτοποριακές μελέτες στις πτέρυγες (Delta Wing), το φαινόμενο εδάφους (Ground Effect) και άλλα πολλά.
 
 
Οι αδελφοί Horten, Walter και Reimar, χαρακτηριστικοί Ναζί!


 Το μυαλό της οικογένειας ήταν ασφαλώς ο Reimar Horten. Εξαιρετικά ευφυής, πήρε μετά το πέρας του πολέμου, το 1946, το διδακτορικό του στα μαθηματικά, από το περιβόητο Γερμανικό Πανεπιστήμιο του Göttingen.
 
Το Πανεπιστήμιο του Göttingen ήταν από τα πιο "δυνατά" Πανεπιστήμια του κόσμου, όπου είχαν σπουδάσει ή διδάξει κολοσσοί της επιστήμης, όπως ο Max Born, Paul Dirac, Albert Einstein, Enrico Fermi, Gauss, Kurt Gödel, Werner Heisenberg, Robert Oppenheimer -και ο δικός μας Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής- για να αναφέρουμε μόνο μερικούς. Δεν ήταν τυχαίος λοιπόν όποιος έπαιρνε διδακτορικό από το Göttingen.
 
Οι αδελφοί Horten στη νεότητα τους ήταν ...αερομοντελιστές! Επηρεασμένοι όπως είπαμε από τον Lippisch κατασκεύαζαν στην αποθήκη του σπιτιού τους μοντέλλα πτερύγων/ανεμόπτερα, τα δοκίμαζαν και αν είχαν επιτυχία τα κατασκεύαζαν μετά σε πραγματικό μέγεθος και τα πετούσαν! Οι Horten προτιμούσαν στις κατασκευές τους τις πτέρυγες λόγω χαμηλής οπισθέλκουσας.
 
 
 
Οι αδελφοί Horten δοκιμάζουν ένα από τα δημιουργήματα τους, μια πτέρυγα/ανεμόπτερο- Delta Wing. Ο πιλότος ήταν μπρούμυτα μέσα στην πτέρυγα!

 
 
Που έβρισκαν όμως τα χρήματα;
 
Με τη συνθήκη των Βερσαλλιών το 1918, απαγορεύθηκε (μεταξύ άλλων) στη Γερμανία να έχει Πολεμική Αεροπορία. Όταν το 1933 ανέλαβε Καγκελάριος ο Χίτλερ, άρχισε μυστικά την επαναδημιουργία της Γερμανικής Αεροπορίας, της Luftwaffe. Αμέριστη ήταν η υποστήριξη του στις κατά τόπους ανεμολέσχες, με σκοπό να δημιουργηθεί μια νέα γενιά πιλότων υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση βετεράνων πιλότων του 1ου Π.Π., ενώ και πολιτικά αεροπλάνα που κατασκευάζονταν τότε, ήταν στην πραγματικότητα καμουφλαρισμένα πολεμικά, όπως το Heinkel He 111.
 
Το 1937 οι αδελφοί Horten άρχισαν να εφοδιάζουν τις πτέρυγες τους με κινητήρες. Ωστόσο, η Luftwaffe άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για τις κατασκευές των Horten από το 1942 και μετά.
 

Horten H.V. : Η πρώτη μηχανοκίνητη πτέρυγα των αδελφών Horten. Είχε δυο κινητήρες Hirth HM 60R των 79 HP ο καθένας, που οδηγούσαν δυο έλικες pusher

 
Οι αδελφοί Horten όταν ξέσπασε ο Πόλεμος, υπηρέτησαν αρχικά σαν πιλότοι Messerschmitt Bf-109. Το 1943 ο Göring που κατάλαβε ότι μόνο η δική τους πρόταση πλησίαζε τις απαιτήσεις των "τριών χίλια", τους ανέθεσε  την κατασκευή 3 πρωτοτύπων. Επειδή οι Horten δεν διέθεταν τα μέσα για την κατασκευή, ανέλαβαν μόνο την σχεδίαση και η κατασκευή αυτή καθ εαυτή ανατέθηκε στην εταιρεία Gothaer Waggonfabrik, μια εταιρεία σιδηροδρομικών οχημάτων, που κατά τους δυο Π.Π. κατασκεύαζε και αεροπλάνα. Γι αυτό και το Horten Ho 229 ονομάστηκε αλλιώς και Gotha Go 229.

Το πρώτο πρωτότυπο (έκδοση V1) που ήταν ανεμόπτερο χωρίς κινητήρα, πέταξε με επιτυχία την 1η Μαρτίου 1944. Ακολούθησε η έκδοση V2 που ήταν εφοδιασμένη με δυο τουρμπίνες Junkers Jumo 004 και δοκιμάστηκε τον Δεκέμβριο του 1944.
 
 
Jumo 004, η τουρμπίνα του Horten Ho-229. Την ίδια τουρμπίνα χρησιμοποιούσε και το Messerschmitt 262.

 
 
 Στις 18 Φεβρουαρίου 1945 σε μια δοκιμή, έπαθε βλάβη ο ένας κινητήρας, το αεροπλάνο έπεσε και ο πιλότος του σκοτώθηκε, ωστόσο ο Göring ήταν ενθουσιασμένος με το project και παρήγγειλε 40 αεροσκάφη, από τα οποία όμως δεν πρόλαβε να κατασκευαστεί κανένα γιατί ο πόλεμος τελείωσε τον Απρίλιο του 1945 με την παράδοση της Γερμανίας. 
 
 
Το Horten Ho-229- V2 έτοιμο για πτήση
  

Η έκδoση V3 που ήταν η τελειότερη, έμεινε ημιτελής. Ο στρατηγός Patton που την βρήκε, φρόντισε να σταλεί εσπευσμένα στην Αμερική για μελέτη από Αμερικανούς και Βρεττανούς ειδικούς. Πολλά όπλα, στρατιωτικά μυστικά και 1600 Γερμανοί επιστήμονες είχαν σταλεί τότε στην Αμερική με την επιχείρηση "Paperclip" (επιχείρηση "Συνδετήρας"), για να μην προλάβουν και τα πάρουν οι Σοβιετικοί. Μεταξύ των επιστημόνων ήταν και ο Werner von Braun, o μετέπειτα "πατέρας" του πυραυλικού προγράμματος της Αμερικής.
 
 
Το Ho 229-V3  φορτώνεται από τους Αμερικανούς στρατιώτες για τη μεταφορά του στις ΗΠΑ
 

Το αεροπλάνο αποκαταστάθηκε και εκτίθεται τώρα στο Smithsonian National Air and Space Museum στην Αμερική.
 
 Το κεντρικό τμήμα του αεροπλάνου ήταν φτιαγμένο από χαλύβδινους σωλήνες, ενώ τα δοκάρια των φτερών από ξύλο πεύκου. Οι πτέρυγες ήταν φτιαγμένες από πλαίσια λεπτού κόντρα-πλακέ που ήταν κολλημένα (και όχι καρφωμένα) μεταξύ τους με ένα μείγμα ξυλάνθρακα και πριονιδιού. Το εξωτερικό των πτερύγων ήταν καλυμμένο με αντιπυρική μπογιά. Η πτέρυγα είχε ένα κεντρικό δοκάρι που το διαπερνούσαν οι εισαγωγές αέρα των τουρμπίνων και ένα δευτερεύον δοκάρι στο οποίο ήταν στερεωμένα τα elevons. 

Το Ηο-229 δεν είχε εξωτερικά πηδάλια για λόγους χαμηλού drag. Ελεγχόταν από elevons και διπλά spoiler για την αντιστάθμιση του Yaw. Το αεροπλάνο είχε ανασυρόμενα σκέλη, μια ρόδα μπροστά και 2 πίσω ("τρίκυκλο"). Για την επιβράδυνση κατά την προσγείωση υπήρχε αλεξίπτωτο. Το κάθισμα του πιλότου ήταν εκτινασσόμενο και ο πιλότος ήταν εφοδιασμένος με ειδική στολή.
 
 
Το cockpit του αεροπλάνου, όπως εκτίθεται τώρα στο National Air and Space Museum της Αμερικής

 
 
 
Ο Walter Horten ενώ ελέγχει το αεροπλάνο

 
 Η ταχύτητα του Ηο-229 μπορούσε να φτάσει τα 910 χλμ./ώρα, πολύ μεγαλύτερη από το ταχύτερο συμμαχικό αεροπλάνο, που εκείνη την εποχή ήταν το Supermarine Spitfire MK-24, με ταχύτητα 730 χλμ./ώρα σε ευθεία πτήση.

 Το μέγιστο ύψος που μπορούσε να πετάξει ήταν 15.000 μέτρα. 

 



Μετά τον πόλεμο ο Walter Horten υπηρέτησε ααν αξιωματικός στη νέα Γερμανική Αεροπορία, παρά το ναζιστικό παρελθόν του.

Ο Reimar Horten μετανάστευσε στην Αργεντινή (όπως και πολλοί άλλοι πρώην ναζί) όπου έκανε καριέρα σαν αεροναυπηγός/σχεδιαστής αεροσκαφών. Πολύ αργότερα ο Reimar ισχυρίστηκε ότι το Ho-229 ήταν το πρώτο Stealth αεροσκάφος και γι αυτό το λόγο είχε -μεταξύ άλλων- χρησιμοποιήσει κόλλα με ξυλάνθρακα στην κατασκευή του Ho-229 και όχι καρφιά.

Χωρίς αυτό να είναι ασφαλώς 100% σωστό, γεγονός είναι ότι το αεροπλάνο με το ελάχιστο προφίλ του και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του, ήταν σίγουρα λιγότερο ανιχνεύσιμο στα Βρεττανικά ραντάρ απ ότι τα συμβατικά αεροπλάνα και αυτό επιβεβαιώθηκε από πειράματα και δοκιμές που έγιναν μετά τον πόλεμο.

 

Το Αμερικανικό βομβαρδιστικό Β-2 με τεχνολογία stealth. Αρκετή ομοιότητα με το Ho-229.

 
 Το ερώτημα που τίθεται είναι, θα μπορούσαν οι Γερμανοί να κερδίσουν τον πόλεμο αν είχαν προλάβει να φτιάξουν αρκετά Ho-229 ;

Ασφαλώς όχι!  Οι Γερμανοί έχασαν τον πόλεμο απλά γιατί οι αντίπαλοι τους ήταν περισσότεροι, είχαν ισχυρότερη βιομηχανία και περισσότερα resources. Ίσως ο πόλεμος να καθυστερούσε κάπως, αλλά πάλι θα τον έχαναν.
 
 
 



Γιώργος Καρασούλας

_______________________________________________________________________________________________


ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ