ΑΛΔΕΧ: Days of future past

 

5-4-2020

Θα μπορούσε πράγματι να είναι κάποια καλύτερη, μελλοντική ημέρα στο μοντελοδρόμιο της ΑΛΔΕΧ. 

Πρόκειται όμως για το τελευταίο καλό Σάββατο, προτού αρχίσει αυτός ο εφιάλτης της επιδημίας και επιβληθεί η απαγόρευση των συναθροίσεων και οι περιορισμοί στις μετακινήσεις.

Λόγω κάποιων έκτακτων επαγγελματικών υποχρεώσεων, δεν μπόρεσα να ανεβάσω την ανταπόκριση νωρίτερα, ίσως όμως να είναι καλύτερα έτσι, γιατί οι φωτογραφίες, το καλό κλίμα που επικρατούσε στο μοντελοδρόμιο, ο καλός καιρός θα μας δώσουν μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον (για όσους επιζήσουν, εννοείται!).

Ο άνεμος δε θα έλεγα ότι ήταν και ο καλύτερος, 3 Bft γεμάτα, παρότι οι προβλέψεις έδιναν 1-2 Bft. Παρ όλα αυτά, ο κόσμος ήταν πολύς, όπως μπορείτε να δείτε και στις φωτογραφίες, σαν οι αερομοντελιστές να διαισθάνθηκαν τα επερχόμενα δεινά και να έσπευσαν να εκμεταλλευθούν όσο μπορούσαν την τελευταία καλή μέρα.



Πολύς ο κόσμος στο μοντελοδρόμιο της ΑΛΔΕΧ το τελευταίο Σάββατο, πριν το ξέσπασμα της επιδημίας. Ο άνεμος έδειξε λίγο ..."τα δόντια του" με τα 3 και κάποιες στιγμές και τα 4 Bft. Αυτό όμως δεν εμπόδισε κανέναν να πετάξει το μοντέλλο του!

  


Παρών και ο κ. Γιώργος Κωνσταντουδάκης του Model-One, με το γιο του, τον Δημήτρη. Πέταξαν τα μεγάλα βενζινοκίνητα μοντέλλα, που φαίνονται στη φωτογραφία




Πολύς κόσμος και ωραίος, ανοιξιάτικος καιρός


 


Ένα ωραίο μοντέλλο: Το Γερμανικό Eindecker του 1ου Π.Π., του κ. Χρήστου Ποστάλη, με μηχανή ASP .60, τετράχρονη, που ακόμα έστρωνε, γι αυτό και λείπει το cowl της μηχανής





Το ωραίο ηλεκτρικό PILATUS του κ. Βαλεντίνου Μαόφη





Το Messerschmitt Bf-109 του γράφοντος. Εκπέτασμα 1,60 μέτρα, μηχανή ASP 90 τετράχρονη, βάρος 3,5 κιλά με μεταλλικά ανασυρόμενα σκέλη





Το SPITFIRE της PHOENIX, του κ. Βαλεντίνου Μαόφη. Εκπέτασμα 1,60 μέτρα, μηχανή 70-άρα OSMAX



 Το μοντέλλο κάποια στιγμή μας τρόμαξε, αφού εντελώς ανεξήγητα, έσβησε ξαφνικά η μηχανή του. Στο ύψος και στη θέση που βρισκόταν ήταν αδύνατο να γυρίσει (πετούσε ούρια) και να έρθει στο διάδρομο και έτσι ο πιλότος του το προσγείωσε -χωρίς να κατεβάσει τα σκέλη- σε ένα διπλανό χωράφι με μαλακό χώμα. Ευτυχώς που ο Βαλεντίνος είχε την πρόνοια να μην κατεβάσει τα σκέλη και το μοντέλλο δεν έπαθε -κυριολεκτικά- ούτε γρατζουνιά!

Μετά την προσγείωση ο Βαλεντίνος εξέτασε με τον ιδιοκτήτη του μοντελοδρομίου κ. Γεώργιο Τσιούγκο, το μοντέλλο πολύ προσεκτικά: Τη μηχανή, τη ρύθμιση των βαλβίδων, τα σωληνάκια τροφοδοσίας, το ντεπόζιτο. Ευτυχώς (ή δυστυχώς) δε βρέθηκε τίποτα. Υπήρξε απλώς μια υπόνοια, μήπως το άνοιγμα εξόδου του αέρα ψύξεως δεν ήταν τόσο μεγάλο σε διαστάσεις, όσο θα έπρεπε.





Ο Βαλεντίνος δοκιμάζει το μοντέλλο προτού επιχειρήσει την δεύτερη πτήση





Και εδώ το SPITFIRE προσγειώνεται μετά από μια επιτυχή, αυτή τη φορά, πτήση






Ο κ. Βαλεντίνος Μαόφης με τον κ. Χάρη Μαντανίκα μαστορεύουν το τεράστιο Rangemaster του δεύτερου, που σας έχουμε παρουσιάσει και σε προηγούμενες ανταποκρίσεις. Εκπέτασμα 2,60 μέτρα και μηχανή LASER 30 cc μεθανόλης


Το αεροπλάνο είχε το πρόβλημα ότι η Fiber-Glass έλικα λασκάριζε σε κάθε πτήση, με αποτέλεσμα ο Χάρης να μην μπορεί να φουλάρει τη μηχανή πάνω από το μέσον. Μετά από την πτήση, η έλικα χρειαζόταν ξανά σφίξιμο.

Όπως μας εξήγησε ο κ. Γ. Τσιούγκος, πιθανή αιτία ήταν ότι οι Fiber-Glass έλικες έχουν ξύλινο πυρήνα και προορίζονται κυρίως για βενζινοκινητήρες με περιφερειακές περί τον άξονα της μηχανής βίδες και όχι για ένα κεντρικό παξιμάδι που είχε η LASER. Μετά από μερικά σφιξίματα πάντως ο Χάρης παρατήρησε ότι το σφίξιμο που χρειαζόταν ήταν όλο και λιγότερο και ευελπιστούσε ότι αυτό κάποια στιγμή θα σταματούσε.

Ο κ. Γιώργος Τσιούγκος, εκτός από πολύ παλιός αερομοντελιστής που είναι -με τεράστια εμπειρία- είναι επίσης και Αεροναυπηγός, οι γνώσεις του επομένως στο θέμα είναι πάρα πολλές και πάντα έχουμε να μάθουμε κάτι από αυτόν.

  Και εγώ έχω μεγάλη εμπειρία στα αερομοντελιστικά -πάνω από 40 χρόνια- και όμως μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου "αδιάβαστο" πάνω σε αυτά που έχει να μου πει ο κ. Τσιούγκος. 

Πέραν τούτου θα ήθελα να σημειώσω το ευγενικό και φιλικό ύφος του κ. Γιώργου, που μας κάνει να αισθανόμαστε άνετα, "σαν στο σπίτι μας" στο μοντελοδρόμιο.




Και ένα πολύ όμορφο δικινητήριο ηλεκτρικό μοντέλλο, που επίσης πέταξε πολύ καλά



 Και με αυτά, πιστεύω να σας έβαλα και πάλι για λίγο στο αερομοντελιστικό κλίμα, που τόσο μας λείπει αυτή την περίοδο.

Περιμένοντας καλύτερες μέρες, εύχομαι να είστε όλοι καλά.



Γιώργος Καρασούλας