11-6-2020
Σε κάποιες πολύ συγκεκριμένες περιόδους της Ιστορίας, σε κάποιους λαούς, εμφανίζονται ξαφνικά μαζεμένες πολλές διάνοιες, σαν το Ανθρώπινο Πνεύμα να κάνει εκείνη τη στιγμή ένα ποσοτικό και ποιοτικό άλμα.
Μια από αυτές τις περιόδους είναι και αυτή των αρχών του 20ου αιώνα στη Γερμανία, όπου πολλές διάνοιες έλαμψαν με την παρουσία τους και είναι κρίμα που τις ικανότητες τους εκμεταλλεύθηκαν για πολεμικούς σκοπούς οι παρανοϊκοί ψυχοπαθείς του ναζιστικού κόμματος.
Ένας από αυτούς τους εξαιρετικά ευφυείς ανθρώπους, όχι και τόσο γνωστός στο ευρύ κοινό, ήταν και ο Kurt Tank...
... Άνοιξη του 1937. Το Γερμανικό Υπουργείο Αεροπορίας (RFM-Reichsfahrtflug Ministerium, διαβάζεται "Ραϊχς-φαρτ-φλουγκ-μινιστέριουμ) προετοιμαζόμενο για πόλεμο, δίνει εντολή στο Τεχνικό Τμήμα να καταρτίσει τις προδιαγραφές για ένα νέο μαχητικό αεροπλάνο. Οι επιτελείς του Υπουργείου είχαν καταλάβει ότι ένας μόνον τύπος καταδιωκτικού δε θα ήταν επαρκής σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης. Πέραν τούτου όμως, γνώριζαν από τους κατασκόπους τους ότι οι άλλες υπερδυνάμεις της εποχής σχεδίαζαν να εξοπλίσουν τις αεροπορίες τους με 2 τουλάχιστον τύπους μοντέρνων μαχητικών αεροσκαφών. Παρ όλο λοιπόν που υπήρχε το πολύ πετυχημένο Messerschmitt Bf-109, οι Γερμανοί αποφάσισαν να δώσουν τις προδιαγραφές για ένα νέο αεροπλάνο στα εργοστάσια κατασκευής αεροσκαφών, ώστε αυτά να παρουσιάσουν τις προτάσεις τους.
 |
| Messerchmitt Bf-109: Ένα εξαιρετικό αεροπλάνο για την εποχή του, όμως οι Γερμανοί έκριναν ότι μόνο αυτό, δεν ήταν αρκετό |
...Άνοιξη του 1938. Ο Μηχανικός/Αεροναυπηγός Kurt Tank παρουσιάζει την πρόταση του για το νέο μαχητικό αεροπλάνο στον στρατηγό Ernst Udet, τον υπεύθυνο για τον εξοπλισμό της Luftwaffe και μοναδικό επιζώντα Άσσο του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου με 62 καταρρίψεις στο ενεργητικό του (αμέσως μετά δηλαδή από τον Κόκκινο Βαρώνο, Manfred von Richthoffen, που είχε 80 καταρρίψεις) και ...οι τρίχες του στρατηγού σηκώνονται, όταν ακούει από τον Tank ότι το προτεινόμενο αεροπλάνο θα είχε αστεροειδή κινητήρα!
 |
| Ernst Udet: Ο Άσσος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου και υπεύθυνος εξοπλισμού της Luftwaffe κατά τον 2ο Π.Π. Ήταν επίσης και μεγάλος "Play-Boy" της εποχής! |
Η εμπειρία του στρατηγού από τον 1ο Π.Π. του είχε δημιουργήσει αποστροφή γι αυτούς τους κινητήρες! Το σχέδιο του Kurt Tank είχε ξεκινήσει την διαδρομή προς τον ...σκουπιδοτενεκέ!
................................................................................
...Ένας χρόνος πριν-19 Ιανουαρίου 1937: Το πλήθος επευφημεί τον εκκεντρικό εκατομμυριούχο Howard Hughes που με το αστραφτερό αεροπλάνο του, το H-1 Racer, μόλις είχε πετύχει ένα καινούργιο ρεκόρ ταχύτητας στη διάσχιση της Αμερικανικής Ηπείρου, με 518 χλμ./ώρα, μέση ταχύτητα.
 |
| H-1 Racer: Το αγωνιστικό αεροπλάνο του εκκεντρικού εκατομμυριούχου Howard Hughes, με το οποίο είχε σπάσει επανειλημμένα τα ρεκόρ ταχύτητας |
Η περιπετειώδης ζωή του Howard Hughes γυρίστηκε και ταινία και παίχτηκε στην Ελλάδα με τον τίτλο "Ιπτάμενος Κροίσος" ("Aviator" ο πρωτότυπος τίτλος) με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο ντι Κάπριο.
 |
| Howard Hughes, εκκεντρικός εκατομμυριούχος, πιλότος και φιλάνθρωπος |
Μεταξύ των ενθουσιασμένων θεατών βρισκόταν τότε και ο Kurt Tank, που κοιτούσε εκστασιασμένος το ταχύτατο αεροπλάνο, που ήταν εφοδιασμένο με τον 14-κύλινδρο αστεροειδή αερόψυκτο κινητήρα των 25.200 cc, τον Pratt & Whitney R-1535. Οι κύλινδροι ήταν διατεταγμένοι σε 2 σειρές των 7 κυλίνδρων η κάθε μία, σε αστεροειδή σχηματισμό.
Στο μυαλό του Kurt Tank δημιουργήθηκε εκείνη την στιγμή ένα όραμα, για ένα υπερ-αεροπλάνο, που δεν θα ήταν ένα ντελικάτο "άλογο ιπποδρομιών" αλλά ένα σκληροτράχηλο "μουλάρι του πεζικού"!
 |
| Kurt Tank: Ένας οραματιστής |
Η Pratt & Whitney εν τω μεταξύ δεν είχε αντίρρηση εκείνη την εποχή να πουλάει τα σχέδια των κινητήρων της σε άλλους και έτσι κάποια στιγμή, η Γερμανική BMW απέκτησε τα σχέδια του κινητήρα.
....................................................................
...Αύγουστος 1941: Ένα καινούργιο Γερμανικό μαχητικό εμφανίζεται πάνω από την Ευρώπη και αρχίζει να σπέρνει τον τρόμο στα συμμαχικά αεροπλάνα. Οι σύμμαχοι βρίσκονται σε σύγχιση! Πιστεύουν ότι πρόκειται για κάποια P-36 Mowhawk, με αστεροειδή κινητήρα, που είχαν συλλάβει οι Γερμανοί από τους Γάλλους, τα είχαν βάψει με τα δικά τους χρώματα και τα είχαν αξιοποιήσει επιχειρησιακά. Άλλωστε οι υπηρεσίες κατασκοπίας τους δεν τους είχαν ενημερώσει για κάποιο νέο αεροπλάνο των Γερμανών.
 |
| Το Curtiss P-36 Mohawk. Οι σύμμαχοι όταν είδαν τα πρώτα Focke Wulf νόμιζαν ότι περί αυτού πρόκειται. Που να ήξεραν τι τους περίμενε! |
Γρήγορα καταλαβαίνουν -και με τον πιο επώδυνο τρόπο, με τεράστιες απώλειες - ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ ότι πίστευαν!
Το Focke Wulf αρχίζει να εδραιώνει τη φήμη του ανάμεσα τους σαν ..."ο χασάπης"!
Του δίνουν το παρατσούκλι "The butcher-bird"!
....................................................................
...Τρία χρόνια πριν, Άνοιξη του 1938-Βερολίνο: Ο Kurt Tank ήταν απογοητευμένος από την αρχική απόρριψη του σχεδίου του από τον Ernst Udet. Μερικές φορές όμως πράγματι "η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς"! Τα εργοστάσια Daimler-Benz και Junkers δηλώνουν την αδυναμία τους να αυξήσουν και άλλο την παραγωγή τους, για την κατασκευή ενός νέου κινητήρα που θα εξόπλιζε το καινούργιο μαχητικό.
Στην Ευρώπη γενικά προτιμούσαν τους κινητήρες με τους εν σειρά ("in line") κυλίνδρους, γιατί αυτό επέτρεπε η άτρακτος να είναι στενή και το αεροπλάνο να έχει χαμηλή οπισθέλκουσα, άρα να επιτυγχάνει μεγαλύτερη ταχύτητα, πράγμα πολύ σπουδαίο για ένα μαχητικό αεροσκάφος.
Ο Ernst Udet λοιπόν, μη έχοντας τι άλλο να κάνει, στρέφεται πάλι προς τον Kurt Tank -που ήταν υπεύθυνος σχεδιασμού της εταιρείας Focke-Wulf- και αναθέτει σε αυτούς την κατασκευή του νέου μαχητικού!
Ο Kurt Tank με την ομάδα του από διακεκριμένους μηχανικούς και αεροναυπηγούς ρίχνονται με ενθουσιασμό στην σχεδίαση του νέου αεροπλάνου! Θέλουν να φτιάξουν κάτι εντελώς καινούργιο, με πολλές καινοτομίες, πρωτοποριακό!
Και το καταφέρνουν!
Η πρώτη μηχανή που τοποθετήθηκε στο Focke Wulf ήταν η BMW 139. Είχε συνολικά 14 κυλίνδρους σε 2 σειρές, σε αστεροειδή διάταξη. Οι αερόψυκτοι αστεροειδείς κινητήρες ήταν απλούστεροι στη συντήρηση και πιο ανθεκτικοί σε περίπτωση προσβολής τους από εχθρικά πυρά. Εάν το σύστημα ψύξεως ενός υδρόψυκτου κινητήρα εβάλετο και τρυπούσε, ήταν θέμα ελάχιστου χρόνου η ολοκληρωτική καταστροφή του κινητήρα.
Το πρώτο πρόβλημα που έπρεπε να επιλύσουν ήταν η ελάττωση του drag (οπισθέλκουσας) που προκαλείτο από τον αστεροειδή κινητήρα, ο οποίος είχε μεγάλη πρόσθια επιφάνεια. Τα πιο θερμά σημεία σε μια αερόψυκτη μηχανή είναι οι κυλινδροκεφαλές, που βρίσκονται στην περιφέρεια του κινητήρα. Για να ψύχονται λοιπόν αποδοτικά, άφηναν -στα παλιότερα αεροπλάνα- το μεγαλύτερο μέρος του κινητήρα έξω από το cowl, με αποτέλεσμα μεγάλη οπισθέλκουσα.
Λίγο πριν το 1930 όμως η Αμερικανική NACA (National Advisory Committee for Aeronautics- Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή Αεροναυτικής-καμιά σχέση με τη NASA) έκανε μια πολύ μεγάλη βελτίωση σε αυτούς τους κινητήρες, εισάγοντας ένα αεροδυναμικό cowl που επιτάχυνε τον αέρα καθώς εισερχόταν μέσα και επέτρεπε στο άνοιγμα μπροστά από τη μηχανή να είναι μικρότερο, ελαττώνοντας έτσι την οπισθέλκουσα.
Ο Kurt Tank αντέγραψε λοιπόν αυτό το σύστημα, αλλά έκανε και μια σοβαρή βελτίωση: Έβαλε ένα μεγάλο spinner, του οποίου η διάμετρος ήταν όσο το άνοιγμα του cowl. Το spinner όμως είχε μια κεντρική τρύπα και μέσω αεραγωγών μέσα στο spinner, φυσούσε απ ευθείας τις κυλινδροκεφαλές! Επιπλέον, για να υπάρχει αρκετή ροή αέρα, έβαλε ένα εσωτερικό κώνο στο κέντρο της τρύπας του spinner έτσι ώστε να συμπιέζεται ο αέρας και το άνοιγμα του spinner να είναι μικρότερο.
 |
| Το cowl του Focke Wulf 190. Δείτε πόσο κλειστό και "μπομπέ" είναι για τη μείωση της οπισθέλκουσας. Καθώς όμως καλύπτει εντελώς τις κυλινδροκεφαλές, έπρεπε να βρεθεί κάποιος τρόπος να ψύχονται αποδοτικά. Φαίνεται λίγο και η κεντρική τρύπα του spinner. |
Μάλιστα (θεωρητικά τουλάχιστον) το cowl έδινε και κάποιο μικρό thrust αντί οπισθέλκουσας, λόγω της συμπίεσης και της θέρμανσης του αέρα καθώς περνούσε μέσα από το κάλυμμα. Όπως όμως θα δούμε αργότερα, το σύστημα αυτό στην πράξη δεν αποδείχθηκε και τόσο αποτελεσματικό.
Μια άλλη εκπληκτική καινοτομία στο αεροπλάνο ήταν το 1ο σύστημα αυτομάτου ελέγχου που χρησιμοποιήθηκε στον 2ο Π.Π., ένας ηλεκτρο-υδραυλικός υπολογιστής που ρύθμιζε αυτόματα τον υπερσυμπιεστή και το timing της ανάφλεξης! Ο πιλότος είχε μόνο έναν μοχλό "Throttle" και τίποτε άλλο!
Άλλη σοβαρή καινοτομία ήταν οι τροχοί προσγείωσης, που -αντίθετα με το Messeschmitt- προσαρμόστηκαν στα φτερά και συγκεκριμένα στηρίζονταν στο κεντρικό δοκάρι του φτερού και έκλειναν προς τα μέσα, προς την άτρακτο. Το μεγάλο μετατρόχιο έδωσε εξαιρετική ευστάθεια στην απογείωση και προσγείωση του αεροπλάνου, ενώ στο Messerscmitt οι τροχοί που ήταν στερεωμένοι στο σημείο που η άτρακτος ενωνόταν με τα φτερά, όχι μόνο έκανε πιο αδύναμη την κατασκευή, αλλά ήταν και πηγή πολλών ατυχημάτων, ανατροπών κλπ.
 |
| Δείτε πόσο κοντό είναι το μετατρόχιο στο Messerschmitt Bf-109. Αυτό όμως προκαλούσε πολλά ατυχήματα κατά την απογείωση και την προσγείωση |
 | ||
| Το μεγαλύτερο μετατρόχιο του Focke Wulf 190 επέτρεπε ασφαλέστερες απο-προσγειώσεις |
Σημειωτέον ότι όλο το σύστημα προσγείωσης ήταν ηλεκτρικό, λειτουργούσε με ηλεκτρικά μοτέρ. Το ίδιο ίσχυε και για τον πίσω ανασυρόμενο τροχό. Γενικά ο Kurt Tank δεν συμπαθούσε τα υδραυλικά συστήματα. Πίστευε ότι ήταν πολύ πιο ευάλωτα στα εχθρικά πυρά, απ ότι οι ηλεκτρικές καλωδιώσεις. Γι αυτό και όλα τα συστήματα του αεροπλάνου ήταν ηλεκτρικά, ακόμη και ο οπλισμός των πυροβόλων.
Οι φίλοι που αρέσκονται στη λεπτομέρεια θα έχουν παρατηρήσει ότι οι τροχοί του FW190 δεν άνοιγαν ακριβώς στις 90 μοίρες, αλλά κατά τι λιγότερο προς τα μέσα. Ακόμα και σήμερα δε γνωρίζουμε ακριβώς για ποιο λόγο γινόταν αυτό και μόνο κάποιες θεωρίες και εικασίες υπάρχουν.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του συστήματος προσγείωσης ήταν ότι διέθετε πνευματικά αμορτισέρ και μπορούσε να αντέξει έναν ρυθμό καθόδου 4,5 μέτρων ανά δευτερόλεπτο, περίπου τον διπλάσιο απ ότι συνήθως απαιτείτο.
Τα control ελέγχου των πηδαλίων ήταν και αυτά με ηλεκτρική υποβοήθηση. Η μέγιστη δύναμη ελέγχου των ailerons ήταν 3,5 κιλά.
Μια άλλη πολύ σπουδαία καινοτομία του αεροπλάνου ήταν το canopy. Μέχρι τότε τα canopy στα πολεμικά αεροπλάνα ήταν φτιαγμένα από πολλά χοντρά κομμάτια/πλαίσια plexiglass που στερεώνονταν σε έναν μεταλλικό σκελετό, ο οποίος όμως περιόριζε σημαντικά την ορατότητα.
Για πρώτη φορά στην τεχνολογία κατασκευής αεροπλάνων (παγκοσμίως) χρησιμοποιήθηκε στο Focke Wulf η τεχνική του vacuum forming. Το μπροστινό παμπρίζ αποτελείτο από 3 panel, αλλά από το κεφάλι του πιλότου και πίσω το συρόμενο canopy ήταν μονοκόμματο και φτιαγμένο με την τεχνική που αναφέραμε. Είχε μόνο ένα κεντρικό δοκάρι και η ορατότητα ήταν άριστη.
 |
| Το canopy του Focke-Wulf 190. Δείτε από τον πιλότο και πίσω, το canopy ήταν μονοκόμματο με ένα μόνο κεντρικό δοκάρι. |
Για την ασφάλεια του πιλότου το μπροστινό παμπρίζ ήταν φτιαγμένο από ένα (σχετικά) αλεξίσφαιρο τζάμι, πάχους ...5 εκατοστών!
Θα θέλαμε πάρα πολλές σελίδες για να περιγράψουμε με λεπτομέρειες όλες τις εκπληκτικές καινοτομίες του αεροπλάνου. Άλλωστε γι αυτό το αεροπλάνο έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία και εκατοντάδες πραγματείες.
Ας δούμε όμως λίγο τη μηχανή του. Όπως είπαμε, αρχικά χρησιμοποιήθηκε ο διπλός αστεροειδής αερόψυκτος BMW139 με ισχύ 1550 HP, που έδινε στο αεροπλάνο ταχύτητα 370 μιλίων την ώρα. Αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον BMW801 που ήταν κάπως βαρύτερος, αλλά έδινε ισχύ 1600 HP και ήταν πιο πολλά υποσχόμενος για μελλοντικές βελτιώσεις. Το αεροπλάνο ήταν εξοπλισμένο με τρίφυλλη έλικα μεταβλητού βήματος.
Η πρώτη δοκιμή του αεροπλάνου έγινε το Μάϊο του 1939 στο εργοστάσιο της Βρέμης. Πιλότος ήταν ο Αρχι-δοκιμαστής/πιλότος της Focke Wulf, o Flugkapitän (Φλουγκ-καπιτέν) Hans Sander. Από τις πρώτες κιόλας δοκιμαστικές τροχιοδρομήσεις που έκανε, φάνηκε η τάση της μηχανής να υπερθερμαίνεται. Φάνηκε όμως και η ανωτερότητα του συστήματος προσγείωσης με το μεγάλο μετατρόχιο.
Την 1η Ιουνίου 1939 έγινε η παρθενική πτήση του Focke Wulf όπου ο Sanders εκτέλεσε όλες τις υποχρεωτικές μανούβρες δοκιμών. Το αεροπλάνο έπιασε ταχύτητα 595 χλμ/ώρα σε ύψος 4.000 μέτρων. Όταν προσγειώθηκε με ασφάλεια, ήταν ταυτόχρονα ...γοητευμένος και απογοητευμένος από από το αεροπλάνο! "Τα πόδια μου ήταν σαν μέσα σε φούρνο" είπε, τόσο μεγάλη ήταν η αναδιδόμενη θερμότητα από τη μηχανή που υπερθερμαινόταν! Διόλου περίεργο αφού η θερμοκρασία μέσα στην καμπίνα έφτασε τους 55 βαθμούς! Εκτός τούτου ο Sanders λίγο έλειψε να ...σκάσει, καθώς οι αναθυμιάσεις και τα καυσαέρια της μηχανής εισέρχονταν μέσα στο cockpit και μόλις που πρόλαβε να φορέσει τη μάσκα οξυγόνου και να σωθεί!
Η αίσθηση όμως που αποκόμισε από το νέο αεροσκάφος ήταν μοναδική! Η πτήση του, το αίσθημα ασφάλειας που του έδινε, η ευελιξία του, η ταχύτητα του, η σταθερή και ασφαλής αποπροσγείωση, τον έκαναν να αναφέρει ότι το Focke Wulf 190 ήταν το καλύτερο αεροπλάνο που είχε δοκιμάσει ποτέ!
Ο Kurt Tank και το επιτελείο του, που παρακολουθούσαν με αγωνία τη δοκιμή, έπεσαν αμέσως μετά, με τα μούτρα στη δουλειά. Το να σφραγιστεί το canopy ώστε να μην επιτρέπει την είσοδο των καυσαερίων, ήταν το μόνο εύκολο.
Το σύστημα όμως του κούφιου spinner που σχεδιάστηκε με τόση προσοχή, αποδείχθηκε στην πράξη μη αποτελεσματικό. Άλλωστε, αυτό το γνωρίζουμε όλοι μας: η θεωρία πολλές φορές, απέχει πολύ από την πράξη.
Εγκαταλείφθηκε λοιπόν αυτό το πολύπλοκο spinner και υιοθετήθηκε ένα καινούργιο, συμβατικό, μικρότερο spinner, που κάλυπτε μόνο το hub της έλικας. Ακριβώς από πίσω όμως τοποθετήθηκε ένας ισχυρός ανεμιστήρας, για την ψύξη της μηχανής, που όπως φάνηκε από τις επόμενες δοκιμές, ήταν πολύ αποτελεσματικός. Άλλα μικρότερα προβλήματα επίσης επιλύθηκαν γρήγορα και το αεροπλάνο ήταν έτοιμο για μαζική παραγωγή από το εργοστάσιο της Focke Wulf.
 |
| Ο κτηνώδης κινητήρας του FW-190, ο BMW-801C, με κυβισμό 41.800 cc και 1600 HP! Έδινε ταχύτητα 388 μιλίων/ώρα στο αεροπλάνο. Αργότερα βγήκαν και άλλα μοντέλλα της μηχανής με ακόμα μεγαλύτερες ιπποδυνάμεις |
Το αεροπλάνο αρχικά ήταν εφοδιασμένο με 4 πολυβόλα MG17 των 7.92 mm, δυο εκ των οποίων βρίσκονταν κάτω από το cowl της μηχανής και δυο στις ρίζες των φτερών. Όλα ήταν συγχρονισμένα και έριχναν μέσα από τον κύκλο της έλικας.
Η μεγάλη ισχύς της μηχανής όμως, επέτρεπε βαρύτερο οπλισμό και έτσι ο Kurt Tank εφοδίασε το αεροσκάφος με δυο πολυβόλα MG-131 των 13 mm που βρίσκονταν στην άτρακτο, κάτω από το cowl, δυο κανόνια MG151-20E που βρίσκονταν στις ρίζες των φτερών (εκεί που ενώνονται τα φτερά με την άτρακτο) και άλλα δυο κανόνια κοντά στα ακροπτερύγια.
Να διευκρινίσουμε εδώ τη διαφορά μεταξύ πολυβόλων και κανονιών: "Κανόνια" λέγονται τα όπλα που βάλουν βλήματα που έχουν εσωτερική εκρηκτική γόμωση. Ενώ τα πολυβόλα βάλουν απλώς μεταλλικά βλήματα.
 | |
| Το φοβερό κανόνι MAUSER MG 151-20. Το Focke Wulf είχε τέσσερα από αυτά τα κανόνια! |
Με αυτόν τον πολύ βαρύ οπλισμό, το FW-190 ήταν πλέον ένα θανάσιμο όπλο! Κανένα αεροπλάνο δεν μπορούσε να πλησιάσει τις επιδόσεις του, ούτε καν το καμάρι της RAF εκείνη την εποχή, το SPITFIRE MK IV.
Τα Focke Wulf άρχισαν πλέον να έχουν την κυριαρχία στον αέρα, όχι μόνο πάνω από την Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, αλλά και πάνω από το στενό της Μάγχης, μερικές φορές κυνηγούσαν τα αεροπλάνα της RAF μέχρι και τις ακτές της Νότιας Αγγλίας! Οι Σύμμαχοι ήταν σε απελπισία!
...Φεβρουάριος του 1942:
οι Γερμανοί ξεκινούν την επιχείρηση "Κέρβερος/Κεραυνός". Με την υποστήριξη της Luftwaffe, τα τρία θωρηκτά "Sharnhorst", "Gneisenau" και "Πρίγκηπας Ευγένιος", θα μετακινούνταν από το λιμάνι της Βρέστης στη Γαλλία, στο λιμάνι Wilhelmshaven στη Γερμανία διασχίζοντας το στενό της Μάγχης. Οι Άγγλοι που το γνώριζαν αυτό από τις κατασκοπικές τους υπηρεσίες, τους περίμεναν. Ήθελαν να βυθίσουν οπωσδήποτε τα 3 θωρηκτά, που είχαν προκαλέσει αναρίθμητες απώλειες στους Συμμάχους στον Ατλαντικό και όχι μόνο για επιχειρησιακούς λόγους, αλλά και για λόγους τιμής.
Στην επίθεση η RAF έστειλε όλα τα διαθέσιμα εκείνη τη στιγμή Spitfire, που συνόδευαν 6 τορπιλοβόλα αεροπλάνα τύπου Fairey Swordfish.
 |
| Το Αγγλικό τορπιλοβόλο Fairey Swordfish. Δεν επέστρεψε κανένα. |
H Luftwaffe θα προστάτευε τα Γερμανικά πλοία με Focke Wulf 190 (στην πρώτη τους σοβαρή πολεμική επιχείρηση) και Messerschmitt Bf109.
Στις 12 Φεβρουαρίου 1942 έγινε η μεγάλη σφαγή! Ο "χασάπης" ήταν ανελέητος! 42 Βρεττανικά αεροπλάνα καταρρίφθηκαν, μεταξύ αυτών και όλα τα τορπιλοβόλα Fairey Swordfish. Καταρρίφθηκαν επίσης και FW190, αλλά ο μόνος λόγος ήταν η τεράστια σε αριθμό υπεροπλία των Άγγλων. Τελικά τα τρία πλοία έφθασαν ασφαλή στον προορισμό τους.
Η Αγγλική κοινή γνώμη ήταν σοκαρισμένη! Στο φύλλο των "Times" της 14ης Φεβρουαρίου 1942, είχε γραφεί: "...τίποτα πιο ταπεινωτικό στην τιμή της ναυτικής μας ισχύος δεν συνέβη από τον 17ο αιώνα..."
Η RAF, σαν λύση απελπισίας, αποφασίζει να οργανώσει μια αποστολή commando αυτοκτονίας, κατά την οποία οι commando θα προσγειώνονταν σε ένα Γερμανικό αεροδρόμιο, θα έκλεβαν ένα Focke Wulf 190 και θα το οδηγούσαν στην Αγγλία. Ευτυχώς κάτι τέτοιο -τελευταία στιγμή- δεν χρειάστηκε να γίνει και έτσι σώθηκαν πολλές ζωές. Τον Ιούνιο του 1942 ένα FW190 προσγειώνεται κατά λάθος από τον Γερμανό Υποσμηναγό Armin Faber σε ένα Αγγλικό αεροδρόμιο. Ο Faber νόμιζε ότι προσγείωσε το αεροπλάνο στην Χερσόνησο Cotentin της Βορειοδυτικής (Γερμανοκρατούμενης) Γαλλίας, ενώ αυτός το είχε προσγειώσει στο αεροδρόμιο του Pembrey στην Ουαλία. Μόλις σταμάτησε την τροχιοδρόμηση του αεροπλάνου, κάποιος πήδηξε ξαφνικά στην πτέρυγα και τον σημάδεψε με ένα πιστόλι! Όταν ο Faber συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί, προσπάθησε να αυτοκτονήσει!
Το αεροπλάνο μεταφέρθηκε στα εργαστήρια της RAF, λύθηκε μέχρι και την τελευταία βίδα, μελετήθηκε και ξανασυναρμολογήθηκε. Οι Άγγλοι έμειναν κατάπληκτοι από τις καινοτομίες του αεροσκάφους! Τις αντέγραψαν όλες και τις ενσωμάτωσαν κατόπιν σαν προδιαγραφές για τα δικά τους αεροπλάνα.
Έτσι γεννήθηκε και το έξοχο αεροπλάνο Spitfire MK XIV, καθ όλα αντάξιο -αν όχι καλύτερο- του FW 190.
Το FW-190 ήταν ένα εκπληκτικό αεροπλάνο, αλλά είχε ένα και μοναδικό μειονέκτημα: δεν μπορούσε να επιχειρήσει σε μεγάλα ύψη, μέχρι 6.000 μέτρα το πολύ. Στην 1η έκδοση το αεροσκάφος δεν είχε καθόλου υπερσυμπιεστή, αλλά και όταν σε επόμενη έκδοση εφοδιάστηκε με έναν, αυτός δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός.
Έτσι, τον Σεπτέμβριο του 1944 κυκλοφόρησε η έκδοση "D" ("Dora") , το γνωστό μας FW-190 D-Longnose, που ήταν επίσης ένα εξαιρετικό αεροπλάνο.
 |
| Το Focke Wulf 190D- Longnose- "Dora", ένα εξαιρετικό αεροπλάνο. Ήρθε όμως αργά |
Η αστεροειδής BMW αντικαταστάθηκε από τον υδρόψυκτο, ανεστραμμένου "V" κινητήρα Junkers Jumo 213, με κυβισμό 35.000 cc, που έβγαζε 1750 HP στις 3250 rpm.
 |
| Ο Junkers Jumo 213. Με κυβισμό 35.000 cc έβγαζε την ίδια ιπποδύναμη με τον DB-603, τον κινητήρα του Bf-109, ο οποίος όμως ήταν 44.500 cc και πολύ βαρύτερος. |
Ο
κινητήρας ήταν εξοπλισμένος με έναν αποδοτικό υπερσυμπιεστή και το
αεροπλάνο μπορούσε πλέον να επιχειρήσει σε μεγάλα ύψη, προσβάλλοντας με
ευχέρεια τα βομβαρδιστικά Β-17 και B-29.
To
FW 190D οδήγησε στην κατασκευή μετά από λίγο καιρό του -εκπληκτικού
πραγματικά- αεροπλάνου Focke Wulf Ta-152, για το οποίο όμως αξίζει να
αφιερώσουμε αποκλειστικά ένα μελλοντικό άρθρο. Το "Ta" ήταν προς τιμήν του Kurt Tank. Το Ta-152 δεν πρόλαβε ουσιαστικά να επιχειρήσει, γιατί μετά από λίγο ο πόλεμος έληξε.
Εδώ θα κλείσουμε αυτό το άρθρο γι αυτό το θρυλικό αεροπλάνο, που έμεινε στην ιστορία σαν "Το πουλί-χασάπης"!
Η σωστή προφορά του ονόματος του αεροπλάνου είναι "Φόκε-Βούλφ" και όχι "Φόκε-Γουλφ", όπως συχνά το ακούμε στα μοντελοδρόμια.
Τέλος να αναφέρουμε για την ιστορία, ότι το υποκοριστικό "Butcher-Bird" ("Το πουλί-χασάπης") το είχαν δημιουργήσει οι Σύμμαχοι, από τις καταστροφικές γι αυτούς επιδόσεις του FW-190!
Οι ίδιοι οι Γερμανοί το αποκαλούσαν "Würger", Βύργκερ, δηλαδή "Ο Στραγγαλιστής" !
Γιώργος Καρασούλας